لیست ورزش های استقامتی به همراه ویژگی های آن ها

اگر ورزشکار هستید و به بدن خود اهمیت می‌دهید حتماً میدانید که مهارت و توانایی‌های ورزشی به‌صورت طبیعی در بدن به وجود نمی‌آیند. بلکه مداومت در تمرین و داشتن استقامت در ورزش باعث افزایش بنیه و توان در افراد شده و به‌نوعی انگیزه ادامه دادن را در بدن فرد به وجود می‌آورد. تمرینات استقامتی توانایی شمارا در انجام حرکات بالا می‌برد. در ورزش‌های استقامتی تمرینات مختلف با شدت معینی در مدت‌زمان طولانی انجام خواهد شد. زمانی که فرد در حین تمرینات استقامتی احساس خستگی نماید درصورتی‌که بدون توجه به خستگی تمرینات خود را باانرژی بیشتری تکرار کند باعث خواهد شد مواد اضافی اسیدلاکتیک از عضلاتش بیرون آمده و به‌نوعی استقامت بدنی او بالا خواهد رفت. درصورتی‌که نیاز به آشنایی بیشتر با لیست ورزش های استقامتی دارید در ادامه با ما همراه باشید.

1. 👈 ورزش های استقامتی
2. 👈 معرفی انواع ورزش‌های استقامتی

ورزش های استقامتی

کلمه استقامت به معنای تحمل فشار و یا توانایی حفظ بدن در یک فعالیت خاص مانند دویدن، دوچرخه‌سواری، شنا، قایقرانی، اسکی و غیره به مدت طولانی است. در این‌گونه فعالیت‌ها بدن انسان برای تولید انرژی نیاز به سوخت‌وساز هوازی داشته تا تولید آدنوزین تری فسفات (ATP) انرژی درون سلول‌ها را تأمین کرده و نهایتاً برای یک فعالیت پایدار بدن انسان را آماده کند؛ اما ورزش‌های استقامتی تنها در فضای باز و به‌صورت خطی انجام نمی‌شود مثلاً ورزش فوتبال و یا بسکتبال برای انجام برخی حرکات سرعتی و انفجاری نیاز به یک ترکیب سیستم هوازی و بی‌هوازی برای تولید یک انرژی‌دارند؛ بنابراین استقامت هوازی بیشتر برای ورزش‌هایی است که نیاز به تمرینات طولانی‌مدت دارند و استقامت بی‌هوازی در برخی حرکات سرعتی و انفجاری به کار می‌آیند. اگر علاقه‌مند به ورزش فوتبال هستید می‌توانید در سایت کالاورزش نسبت به مشاهده قیمت توپ فوتبال و خرید آن باکیفیت تضمین‌شده، اقدام کنید.

معرفی انواع ورزش‌های استقامتی

فعالیت‌های استقامتی علاوه بر تناسب‌اندام و افزایش ضربان قلب به‌سلامت شما نیز کمک می‌کند. جالب است بدانید در افراد مسن این تمرینات برای بیماری‌های شایعی چون دیابت، سرطان و یا حتی بیماری‌های قلبی و عروقی بسیار مفید است. ما در این بخش به معرفی برخی از انواع ورزش های استقامتی خواهیم پرداخت.

آمادگی جسمانی

آمادگی جسمانی نشان‌دهنده توانایی مؤثر بدن در انجام کارهای روزمره با کمترین تلاش ممکن خواهد بود. زمانی که یک فرد چه ازنظر عضلانی و چه ازنظر ذهنی وظایف مختلفی را به نحو احسن انجام دهد و نهایتاً هنوز انرژی کافی برای ادامه فعالیت داشته باشد به‌نوعی خواهیم گفت فرد آمادگی جسمانی فوق‌العاده‌ای دارد. جالب است بدانید برخی افراد به‌صورت طبیعی مهارت و توانایی لازم برای فعالیت را در بدن خود داشته و بعضی دیگر نیز به‌مرور آن‌ها را به دست می‌آورند. آمادگی جسمانی یکی از تکنیک‌های افزایش استقامت و تغییر سبک زندگی افراد است که باعث می‌شود تا حداکثر توان بدنی به کار گرفته شود و از طرفی در طی آن برخی ارگان‌های حیاتی بدن ازجمله قلب، ریه، ماهیچه‌های عضلانی و ذهن با یکدیگر نیز منطبق شوند.

بدنسازی و تناسب اندام

رشته بدنسازی و تناسب‌اندام به‌نوعی یک آموزش هایپرتروفی است. منظور از هایپرتروفی افزایش حجم و اندازه عضلات و بافت‌های سلولی ماهیچه‌ها در بدن خواهد بود. رشته بدنسازی و تناسب‌اندام یکی از هوشمندانه‌ترین تمریناتی است که باعث می‌شود با یک برنامه ورزشی صحیح و همچنین رژیم غذایی مناسب سلامت روانی و جسمی افراد تضمین شود. تمریناتی که تحت عنوان بدنسازی و تناسب‌اندام انجام می‌شود عمدتاً با وزنه و یا دستگاه بدنسازی خواهد بود. در حدود قرن 19 میلادی یک رویکرد آرمانی در جهان غرب شعله زد و باعث شد انسان به زیبایی، تناسب‌اندام و پرورش عضلات اهمیت بالایی قائل شود. در آن دوران به تقلید از مجسمه‌های اساطیری یونان باستان و گلادیاتورها این سنت قدیمی مجدداً احیا شد و به سایر کشورها گسترش یافت.

در اوایل قرن 20 میلادی در اروپا یوجین ساندرو اولین بدنساز مشهور جهان بود که بر سر زبان‌ها افتاد امروزه او را به‌عنوان پدر بدنسازی مدرن در جهان می‌شناسند. او پس از رقابت‌های سنگین که با سایر ورزشکاران داشت باعث شد با پیروزهای پی‌درپی به شهرت بسیار بالایی در جهان دست پیدا کند. در حدود سال 1890 میلادی به حمایت یک تهیه‌کننده مشهور اهل امریکا باعث شد از این ستاره ورزشی در بسیاری از تبلیغات استفاده شود. اوج شکوفایی بدنسازی و تناسب‌اندام در جهان از شروع مسابقات مستر المپیا سرچشمه می‌گیرد این رقابت‌ها توسط برادران جو ویدر و بن ویدر مؤسس فدراسیون جهانی بدنسازی به وجود آمد و امروز به‌عنوان یکی از رقابت‌های سطح بالا در جهان شناخته می‌شود. در ایران نیز این رشته ورزشی از سال 1324 توسط منوچهر مهران پایه‌گذاری شد. همچنین فدراسیون بدنسازی در ایران نیز در تاریخ 1384 تأسیس شد. Body Bulding & fitness در جهان به 3 بخش نمایشی، ریتمی و ترکیبی برگزار خواهد شد.

دو و میدانی

راه رفتن، دویدن و یا پریدن از حرکاتی است که نسل بشر از زمان‌های گذشته تا به امروز با خود داشته و به‌عنوان ریشه‌ای‌ترین اقدام برای بقا تلقی می‌شود. مسابقات دوومیدانی به‌عنوان یکی از قدیمی‌ترین ورزش‌ استقامتی در تاریخ بشری است. حدود 700 سال قبل از میلاد مسیح اولین بازی‌های المپیکی در یونان باستان دومیدانی بود. از طرفی درروم باستان برای آموزش‌های نظامی سربازان و قهرمانان جنگ برخی ورزش‌ها ازجمله دوومیدانی به‌عنوان آمادگی بدنی ضرورت داشت. در ایران نیز همین ورزش به‌صورت سنتی به دوره صفویان برمی‌گردد در آن دوران پادشاهان صفوی افرادی را برای ارسال نامه و یا باز کردن راه عبور با سرعت هرچه‌تمام‌تر آن‌ها را استخدام کرده و در میدان‌های اختصاصی برای دویدن به آن آموزش می‌دادند و پس‌ازاینکه کالسکه به ایران آمد کار آن‌ها از رونق افتاد؛ اما این افراد همچنان علاقه به دویدن داشتند و با یکدیگر به رقابت می‌پرداختند. تا جایی که در سال 1300 در ایران یعنی حدود 100 سال پیش به‌صورت مدرن‌تر این ورزش در ایران پیگیری شد.

اولین فردی که این شاخه از ورزش را به‌صورت مدرن در ایران تبلیغ کرد میر مهدی ورزنده بود که او را به‌عنوان یک معلم ورزش می‌شناسند. سپس فدراسیون دوومیدانی در ایران در سال 1315 هجری شمسی تأسیس گردید. ویژگی‌های مهم این ورزش علاوه بر کنترل وزن بدن، باعث ساخت عضلات، تأثیرات مثبت در سیستم قلب و عروق و همچنین کاهش استرس را به دنبال خواهد داشت. رشته Athletics در جهان هم برای بانوان و هم برای آقایان به‌صورت دوومیدانی با مانع، دونیمه استقامت، دو استقامت، دو سرعت، دو امدادی و برخی رشته‌های پرشی، پرتابی و ترکیبی خواهد بود که به‌صورت خلاصه در زیر شرح خواهیم داد.

• دوی با مانع: - 100 متر (خانم‌ها) - 400 متر (آقایان) - 110 متر (آقایان)
• دوی نیمه استقامت: - 800 متر - 1500 متر
• دوی استقامت: - 3000 متر با مانع (خانم‌ها و آقایان) - 5000 متر (آقایان) - 10000 متر (آقایان) -
• دو ماراتن 42 کیلومتر و 195 متر

اما انواع رشته‌های پرتابی نیز هرکدام شامل پرتاب نیزه، وزنه و برای ورزش‌های پرشی نیز پرش‌بانیزه و پرش سه‌گام بوده که پرش‌بانیزه از بهترین رشته‌های این ورزش خواهد بود.

دوچرخه سواری

ورزش دوچرخه‌سواری نیز به‌عنوان یکی دیگر از ورزش‌های استقامتی خواهد بود. این ورزش ممکن است از بیرون بسیار ساده به نظر برسد اما باعث خواهد شد علاوه بر چالش عضلات باعث افزایش سلول مغز، جلوگیری از بیماری‌های قلبی و عروقی، دیابت، سرطان و درمان بیماری‌های افسردگی شود. ورزش دوچرخه‌سواری باعث احساس آزادی، ماجراجویی و شادی در انسان خواهد بود. با استفاده از این تفریح مفید سطح آدرنالین و اندورفین بدن بالا رفته و اعتماد نفس نیز در بدن افزایش خواهد یافت. این ورزش را می‌توانید هم به‌صورت گروهی و هم به‌صورت انفرادی انجام دهید.

تاریخچه آن نیز به حدود قرن 19 میلادی بازمی‌گردد. در آن زمان اولین فردی که سوار بر دوچرخه رکاب زدن را شروع کرد یک فرانسوی به نام سیوراک بود. فدراسیون جهانی دوچرخه‌سواری نیز در حدود سال 1900 میلادی در سوئیس افتتاح شد که نام اختصاری آن UCI می‌باشد. تأسیس این ورزش نیز در ایران به سال 1326 به دست احمد ایزدپناه بازمی‌گردد. به‌طورکلی فردی که دوچرخه‌سواری می‌کند را دوچرخه‌سوار گویند و از طرفی به‌عنوان یکی از مفیدترین ورزش‌های فیزیکی بدون آلودگی هوا، صوتی و مقرون‌به‌صرفه خواهد بود.

ایروبیک

در دهه 1960 میلادی دکتر کنت کوپر فیزیولوژیست شناخته‌شده در ایالات‌متحده امریکا همواره به دنبال روشی مؤثر برای طول عمر و حفظ سلامتی بدن بود. او را پدر علم ایروبیک در جهان می‌شناسند. تحقیقاتی که توسط او جمع‌آوری شد در کتابی بانام Aerobics در جهان منتشر گردید. او یک نظامی در نیروی هوایی آمریکا بود که اولین بار به‌منظور حفظ وضعیت خوب بدنی فضانوردان از این تکنیک استفاده می‌کرد. ورزش Aerobics امروزه به‌عنوان یکی از تمرینات هوازی و کاردیو تلقی خواهد شد که به‌منظور لاغری، کاهش استرس، تناسب‌اندام، افزایش قدرت عضلات و حتی جلوگیری از پوکی استخوان انجام می‌شود. در سال 1989 میلادی یک ژیمناست کار حرفه‌ای و مشهور به نام جین میلر این ورزش را با حرکاتی موزون به همراه موسیقی ابداع کرد.

تاریخچه آن در ایران نیز مربوط به سال 1375 خواهد بود. در آن زمان این رشته رسماً توسط کمیته ملی المپیک به‌عنوان یکی از زیرمجموعه‌های ژیمناستیک معرفی شد. در ایران در رشته ایروبیک بانوان بنا به دلایل مختلف از زیرمجموعه فدراسیون Gymnastic حذف و به فدراسیون ورزش‌های همگانی منتقل شد. اولین حضور ایران در مسابقات این رشته ورزشی در سال 1378 در کشور بلغارستان بود که به‌صورت انفرادی همراه با موسیقی در مدت‌زمان حدود 1:30 تیم‌ها مسابقات را اجرا کردند. تمرینات Aerobics معمولاً در چند بخش قدرتی، پرشی و تعادلی انجام می‌شود.

بیشتر بخوانید: ورزش ایروبیک بهتر است یا پیلاتس؟ 

پیلاتس

پیلاتس به‌عنوان یک تمرین فول بادی است که به انعطاف‌پذیری، قدرت عضلانی و استقامت تأکید زیادی دارد. این ورزش از حدود 100 سال پیش توسط جوزف پیلاتس ابداع شد. در زمان جنگ جهانی اول او در بین زندانیان به تمرین پرداخت و آن‌ها را آموزش داد. شهرت او زمانی هویدا شد که در زندان بود و در آن زمان جهان با ویروس مرگبار آنفولانزا دسته و پنجه نرم می‌کرد اما او و تمام همبندی‌های او در زندان از این ویروس جان سالم به دربردند. بعدها مشخص شد تمرینات ورزشی pilates کمک بسیاری به مقاومت بدن در برابر ویروس داشته است. پس از آزادی از زندان به خدمت ارتش آلمان درآمد و مسئول گزینش نظامیان آلمانی بود. او ورزش را به سربازان آموزش داد و آن را به‌عنوان یکی از گزینه‌های مهارت ورزشی در استخدام معرفی کرد. این ورزش هم برای بانوان و هم برای آقایان قابل انجام است.

امروزه pilates را به مجموعه‌ای از تمرینات استقامتی و کششی و کم‌فشار خواهند گفت که هدف اصلی آن تقویت ماهیچه‌ها و بهبود پوسچر بدنی است. ازجمله مهم‌ترین شاخصه این رشته ورزشی این است که هم می‌توان با تجهیزات و هم بدون تجهیزات آن را انجام داد. این حرکات ورزشی برای تقویت عضلات هسته‌ای بدن (منظور عضلات Core، شکمی، باسن، ران و یا کف لگن) بسیار مفید است. این ورزش قوانین خاص خود را دارد در مسابقات ورزشی pilates معمولاً به‌صورت انفرادی و یا گروهی 3 نفره در 4 رده سنی انجام می‌شود. مدت‌زمان استاندارد این ورزش در هر جلسه حدود 45 دقیقه 3 بار در هفته خواهد بود البته می‌توان در زمان کوتاه‌تر نیز بدون وقفه آن را انجام داد.

یوگا

یوگا به‌عنوان یک تمرین ورزشی باستانی در جهان شناخته می‌شود. عمر تاریخی آن را دقیق ذکر نکرده‌اند اما مورخان برخی آثار به‌جامانده از ریشه تاریخی Yoga را چیزی حدود 3000 سال پیش تخمین زده‌اند. برای مثال حدود 200 سال قبل از میلاد مسیح حکیم پتنجلی کتاب یوگا سوترا را به نگارش درآورد که این اثر به فارسی در ایران ترجمه‌شده است. Yoga یک تمرین سیستماتیک برای کنترل تنفس، آرامش، کنترل رژیم غذایی و تفکر مثبت خواهد بود. این تمرینات به‌طورکلی به فعالیت‌های کم تأثیر باحالت‌هایی از بدن با نام آساناهای یوگا ، تکنیک‌های پرایاناما و دیانا و غیره اشاره می‌کنند. این کلمه به معنای اتحاد خواهد بود. لازم به ذکر است منشأ تاریخی این روزش از کشور هند سرچشمه گرفته است. وام‌واژه‌های Yoga یک‌زبان سانسکریت است که از واژه Yuj اقتباس‌شده است. این کلمه به معنا کنترل نیز خواهد بود. این ورزش به‌طورکلی دارای ابعادی 8 گانه است که بانام‌های زیر شناخته خواهد شد.

1. یاما
2. نیاما
3. آسانا
4. پرانایاما
5. پراتی آهارا
6. دهارانا
7. دهیانا
8. سامادهی

بیشتر بخوانید: ورزش یوگا چیست؟ خطرات و فواید یوگا برای سلامتی بدن

ژیمناستیک

ورزش ژیمناستیک برای پسران و دختران برای ایجاد تعادل، مهارت‌های حرکتی، انعطاف‌پذیری و قدرت بدنی ایده آل است. این ورزش را یکی از ورزش‌های زیرمجموعه آمادگی جسمانی تعریف می‌کنند. به ورزشکارانی که Gymnastic انجام می‌دهند را ژیمناست گویند. در حال حاضر این ورزش المپیکی دارای 3 رشته متفاوت بانام‌های ژیمناستیک هنری، ریتمیک و ترامپولین خواهد بود؛ اما از شناخته‌شده‌ترین این رشته می‌تواند به رشته هنری اشاره کرد. Gymnastic در تمدن اولیه یونان باستان با برخی تمرینات شامل دویدن، پرش، شنا، پرتاب و کشتی همراه بود. نام این رشته از کلمه یونانی Gymnazin به معنی (تمرین برهنه) اقتباس‌شده است. در آن زمان این ورزش مختص افراد نظامی بود که برای تقویت عضلات در جنگ‌های تن‌به‌تن بهره می‌برند.

در رقابت‌های باستانی المپیکی Gymnastic از حدود 776 سال قبل از میلاد تا 393 پس از میلاد هر 4 سال یک‌بار برگزار می‌شد؛ اما از قرن 18 تا 19 میلادی شعله‌های این ورزش خاموش گردید تا آنکه در حدود قرن 19 مجدداً احیا شد. در این زمان بود که فردی به نام فردریش جان برخی لوازم مهم این ورزش را ازجمله خرک، حلقه، بارفیکس و پارالل را به تمرینات اضافه نمود. او را امروزه به‌عنوان پدر علم این ورزش می‌نامند. فدراسیون جهانی FIG در تاریخ 23 مرداد در سال 1881 میلادی یعنی حدود 140 سال پیش در لوزان سوئیس تأسیس شد. در سال 1325 هجری شمسی اولین جرقه‌های تأسیس این ورزش در ایران توسط امان‌الله پادگرنی به ایران آورده شد؛ و از سال 1951 اولین مسابقه جهانی توسط ورزشکاران ایران انجام گرفت.

وزنه برداری

وزنه‌برداری به‌عنوان یک فعالیت ضروری در ساخت و تقویت عضلات و همچنین افزایش استقامت و قدرت انفجاری شناخته می‌شود. در این رقابت ها، وزنه‌بردار یا همان ورزشکار میله هالتر با وزنه را بر بالای سرخود حمل می‌کند و سپس پس از مکث کوتاهی آن را به زمین می‌آورد. رقابت‌های این ورزش ازجمله رقابت‌های قدرتی است که آن را یک ورزش المپیکی می‌شناسند. هدف اصلی رقابتی است که وزنه‌برداران بایستی بر اساس قوانین آن وزنه بیشتری را نسب به سایر رقبا بلند کنند. در این رقابت‌ها دو تا 3 داور وجود دارند که وضعیت وزنه‌بردار را ارزیابی خواهند کرد تا مشخص شود عمل لیفتینگ به‌درستی انجام‌شده است یا خیر. به‌طورکلی شاکله اصلی رقابت‌های این ورزش در جهان بر اساس 2 روش یک‌ضرب و دوضرب خواهد بود.

در حرکات یک‌ضرب همان‌طور که از نام آن کاملاً مشخص است وزنه‌ها با یک حرکت به بالای سر انتقال می‌یابد اما در حرکات 2 ضرب ابتدا وزنه به بالای سینه منتقل‌شده و سپس به بالای سر می‌رود. رقابت‌های وزنه‌برداری هم در سطح جهانی و هم در سطح المپیک برگزار خواهد شد. رده سنی آقایان در رقابت‌های جهانی از وزن 55 کیلوگرم آغاز تا +109 کیلوگرم ادامه می‌یابند؛ اما در المپیک آقایان از 61 کیلوگرم آغاز و تا +109 ادامه دارد. در رده وزن‌کشی زنان نیز در رقابت جهانی از 45 کیلو شروع و تا 87+ کیلوگرم انتخاب می‌شوند؛ اما در مسابقات المپیک زنان نیز از 49 کیلوگرم شروع و تا +87 کیلوگرم ادامه دارد.

تاریخ رشته ورزشی جالب است. در طول هزاران سال پیش چالش قدرت و به رخ کشیدن در بین قهرمانان وجود داشت. اولین شواهد مربوط به این رشته در سلسله ژو در کشور چین مربوط به سده 10 پیش از میلاد مسیح بوده که در آن زمان نیروهای تازه‌وارد به ارتش چین ملزم به گذراندن آزمون‌های ورزشی قبل از پذیرش در ارتش بودند. مجسمه‌های مختلف تمدن یونان باستان نیز گواه این مطلب است که رقابت‌ها با استفاده از بلند کردن سنگ‌های بزرگ وجود داشت. حتی در برخی آثار به‌جامانده نشان می‌دهد در این رقابت‌ها ورزشکاران به‌جای سنگ از زنگ‌های بزرگ (ناقوس) برای حمل استفاده می‌کردند.

در مصر باستان نیز در کتیبه‌های مصور شده رقابت‌های وزنه‌برداری را به تصویر می‌کشد که در آن ورزشکاران بلند کردن کیسه ایی سنگین از ماسه را به‌عنوان تمرین بدنی انجام می‌دادند. به‌طور خلاصه این رقابت ها اولین حضور خود را در المپیک در سال 1896 میلادی تجربه کرد. در این رقابت‌ها Elliat از بریتانیا در مسابقه یک‌ضرب برنده تمام رقابت‌ها شد؛ و ویگو از کشور دانمارک نیز برنده رقابت‌های دوضرب شد. سرانجام فدراسیون جهانی وزنه‌برداری در سال 1905 میلادی در بودابست مجارستان با 187 عضو در جهان فعالیت خود را ادامه داد. اگر بخواهیم به‌طور خلاصه گذری به تاریخ ورزش بدنسازی در ایران بزنیم این ورزش در سال 1302 میلادی به همت عبدالله نادری در ایران گسترش پیدا کرد. فدراسیون وزنه‌برداری در ایران به تلاش عبدالله نادری در سال 1318 تأسیس شد و خود او نیز تا سال 1325 سرپرست فدراسیون ماند.

کتل بل

جالب است بدانید کتل بل را در جهان با نام دمبل روسی نیز می‌شناسند. اگر بخواهیم یک مقایسه فرضی داشته باشیم Kettelbell را معمولاً با یک توپ بولینگ که دسته‌ای روی آن است مقایسه می‌کنند. در قانون جدید استفاده از Kettelbell بسیار مؤثر اشاره‌شده است؛ زیرا می‌توان در یک فضای کوچک تمرینات چالشی سختی را با آن انجام داد. وزن این محصولات متفاوت است. لازم به ذکر است تولیدکنندگان Kettelbell معمولاً آن را در وزن‌های 2، 4، 6، 8، 10 و یا بیشتر تولید می‌کنند. کار کردن با کتل بسیار بی‌خطر است و به جرأت می‌توان گفت این محصول بهترین ابزار برای بدنسازان خواهد بود. کتل بل برخی ویژگی‌های مؤثری را ازجمله مهارت دست در کنترل ابزار، کنترل وضعیت بدنی در هنگام جابجایی ابزار، تقویت عضلات، تقویت شانه‌ها، تقویت عضلات همسترینگ و همچنین الگوهای چرخشی در تمرینات ورزشی را حادث خواهد شد.

علاوه بر اینکه به‌عنوان بهترین ابزار در تمرینات قلبی عروقی شناخته می‌شود باعث تأثیر مثبت درروند سلامتی شما خواهد بود. جالب است بدانید استفاده از این محصول با تمرینات اصولی باعث خواهد شد در هر دقیقه حداقل 20 کالری بسوزانید. امروزه در باشگاه‌های ورزشی تمرین با کتل بل بیشتر در ورزش‌های کراس فیت آموزش داده می‌شود. تاریخچه این محصول نیز بسیار جالب است به‌طورکلی در زبان لاتین Kettel را به معنای قوری و Bell را نیز زنگ می‌نامند.

بسیاری از باستان شناسان معتقدند این محصول به تقلید از زنگ‌ها و ناقوس کلیساها طراحی‌شده است و قدمت استفاده از این محصول به حدود 200 سال پیش در کشور روسیه بازمی‌گردد. تنوع در این ورزش باعث شد که در سال 1985 میلادی مسابقات ورزشی در سطح جهانی در روسیه برگزار شود. در حدود سال 1969 میلادی پاول تساتسولین به خاطر عمومی کردن تکنیک‌ها ورزشی با Kettelbell در جهان مشهور است. آموزش‌های تخصصی او امروزه به شکل مقالات تخصصی در سایت مشهور dragondor منتشرشده است. او یک روسی الاصل بود که وظیفه آموزش نیروهای نظامی روسی را بر عهده داشت. در سال 2001 جهان او را به‌عنوان پدر ورزش Kettelbell شناخت.

طناب زنی

ورزش طناب زنی ترکیبی عالی از ورزش و تفریح بوده که برای سلامت و تناسب‌اندام ورزشکاران استفاده می‌شود. این ورزش هم به‌صورت انفرادی و هم به‌صورت گروهی قابل انجام است. این نوع تمرین هم برای کودکان و هم برای نوجوانان در هر رده سنی قابل انجام خواهد بود. طناب زنی به‌عنوان یک تمرین استقامت هوازی است که با هماهنگی ذهن و جسم همراه می‌باشد. این ورزش امروزه در میان ورزشکارانی ازجمله بوکسورها و یا کشتی گیران بسیار رواج دارد. از طرفی ویژگی مؤثری را برای بخشی از اعضای بدن ازجمله قلب و عروق، چابکی، تعادل و بهبود تراکم استخوانی در بر خواهد داشت.

این شاخه ورزشی در کنار سایر تجهیزات ورزشی ازجمله حلقه ورزشی بهترین مکمل برای لاغری، عضله سازی ران و ساق پا خواهد بود. منشأ تاریخی دقیق برای این ورزش مشخص نیست اما برخی از تاریخ نویسان معتقدند این ورزش به حدود 1600 سال قبل از میلاد مسیح در کشور مصر برمی‌گردد. از طرفی در برخی نگارهای مصور شده در قرون‌وسطی شواهد واقعی را از ورزش‌های طنابی پیداکرده‌اند. از سال 1948 به بعد شکل مدرن امروز این ورزش در آمریکا به‌عنوان یک بازی موردعلاقه کودکان هویدا شد. از سال 1970 میلادی نیز این ورزش در تمام سنین مورداستفاده قرار گرفت.

ورزش طناب زنی انواع مختلفی دارد که می‌توان بانام‌های مختلف از جمله طناب زنی دوبل، طناب زنی کراس و طناب زنی تک ساق نام برد. در ورزش دوبل ورزشکار هم‌زمان دو پای خود را از روی زمین بلند می‌کند. در بخش کراس تنها یک‌پا درگیر خواهد بود و در نوع تک ساق به‌نوعی یک‌پا درگیر می‌شود اما پاها با یکدیگر جابجا خواهند شد.

طناب کشی

ریشه تاریخی طناب‌کشی نیز کاملاً مشخص نیست اما اکثر مورخان بر این باورند این ورزش نسل به نسل از زمانی گذشته ریشه در مسابقات آیینی و مذهبی داشته است. برخی مورخان شواهد تاریخی این ورزش را در کشورهای چون هند و چین کشف کرده‌اند اما در اروپای غربی نیز در دروان وایکینگ‌ها این ورزش جهت آماده‌سازی قوای جسمانی نیروها رواج داشت. طبق آثار تاریخی در یک کتاب متعلق به دوران سلسله تانگ در کشور چین یک ورزش طناب‌کشی بانام Hook Pulling برای آموزش افراد نظامی توسط فرماندهان به کار گرفته می‌شد. در یونان باستان نیز برخی کشفیات، ورزشی را بانام Helkustinda شبیه این ورزش آشکار کرد؛ اما در قرن 12 میلادی به بعد در کشور هند این ورزش به‌طور آشکار به‌عنوان یک ورزش رسمی شناخته شد.

در حدود سال 1500 میلادی نیز در کشور فرانسه و بعداً در بریتانیایی کبیر طناب‌کشی به‌عنوان یک مسابقه ورزشی در بین دریانوردان و کسانی که مسئول بادبان‌های کشتی بودند برگزار می‌شد. امروزه این ورزش به‌عنوان یکی از مفرح‌ترین ورزش‌های جهانی شناخته می‌شود عباس علی‌اکبری اولین فردی بود که در سال 1379 هجری شمسی در ایران آن را معرفی کرد. این ورزش از سال 1900 میلادی وارد المپیک شد و از سال 1920 میلادی نیز به دلایل مختلفی از المپیک حذف گردید.