تاریخچه ورزش پینت بال در ایران و جهان

در این مقاله به ورزش پینت بال و تاریخچه آن در جهان و ایران، همچنین تجهیزات این ورزش و باشگاه های آن و نحوه انجام بازی پینت بال و قوانین آن پرداخته شده است.

۱. ورزش پینت بال

۲. پینت بال در ایران

۳. تاریخچه پینت بال

۴. تجهیزات پینت بال

۵. واژه های پر کاربرد پینت بال

۶. تعداد نفرات تیم های پینت بال

۷. نحوه بازی پینت بال

ورزش پینت بال

پینت بال یک نوع ورزش گروهی است که در آن دو گروه از بازیکنان سعی در حذف یکدیگر با گلوله های رنگی دارند. پینت بال را می شود در فارسی در قیاس با تیر اندازی رنگ اندازی نامید. پینت بال یک توپ (گلوله) ژلاتینی از جنس ژلاتین کپسول دارویی است که داخل آن با رنگ خوراکی پر شده است و پس از شلیک توسط تفنگ (مارکر مخصوص این ورزش) و برخورد به هدف ترکیده و رنگ آن پخش می شود که این مورد هدف قرار گرفتن است. به سادگی میتوانید تصور کنید در نگاه اول این ورزش به مانند یک میدان جنگ واقعی است که هرکس که مورد اصابت قرار گرفته و رنگی شود از بازی حذف می شود تا یک تیم کاملا تیم دیگر را حذف کند. این تنها یکی از صدها سناریوی تعریف شده این ورزش است و یا حتی خود شما می توانید با توجه به سلیقه شخصی خود یک سناریو تعریف کنید. از این ورزش به دلیل هیجان زیاد آن به عنوان دومین ورزش مهیج جهان یا شطرنج زنده به دلیل فکری بودن آن یاد می شود.

پینت بال در ایران

ورزش پینت بال از سال ۱۳۸۲ به ایران وارد شد و تعدادی لیگ غیر رسمی نیز در این مدت برگزار شد و اولین لیگ رسمی پینت بال در ایران در سال ۱۳۸۷ برگزار شد. ورزش پینت بال در ایران با رشد خوب و سریعی رو به رو شده است و تقریبا در تمام نقاط ایران باشگاه های پینت بال وجود دارند و بسیاری از استان ها و شهر ها مانند اصفهان، کرمان، ساری، قزوین، کرمانشاه و غیره دارای تیم های حرفه ای هستند. مسابقات بین المللی palm با حضور کشورهایی از سرتا سر جهان در سال ۱۳۸۷ در ایران (جزیره کیش) برگزار که با قهرمانی تیم ironmen از آمریکا و نایب قهرمانی تیم ملی ایران پایان یافت. لیگ ایران هر ساله در ۴ دوره برگزار میشود و شامل دسته برتر و دسته ۲ می باشد. جدیدا بحث هایی جهت تبدیل انجمن پینت بال به فدراسیون در جریان است. هم چنین محل بزرگی در شرق تهران ساخته شده که دارای ۲ فیلد حرفه ای چمن مصنوعی و چند فیلد آماتور است.

بیشتر بدانید: تاریخچه و قوانین ورزش فوتسال در جهان

تاریخچه پینت بال

پینت بال یک بازی ست که در حال حاضر مشهور است به اینکه شرکت کنندگانش در آمریکا بیشتر از بیس بال هستند. این بازی که در آن بازیکنان به رقابت می پردازند. برای اولین بار در سال ۱۹۸۱ در ایالات متحده انجام شد. بازیکنان به صورت تیمی یا جداگانه برای از بین بردن مخالفان با هدف قرار دادن آن ها با کپسول های حاوی رنگ از دستگاهی به نام نشانگر پینت بال استفاده می کنند، در حالی که در ابتدا نفت مورد استفاده قرار می گرفت. در واقع گلوله های پینت بال از محلول خاص غیر سمی در روغن ساخته شده است. تکنولوژی پینت بال توسط ارتش برای تکمیل آموزش های نظامی، پاسخ ضد شورش، سرکوب و غیر کشنده مظنونان در موقعیت های خطرناک مورد استفاده قرار می گیرد. پینت بال در فضای بسته و فضای باز در اندازه های مختلف انجام می شود. در میدان بازی موانع پراکنده مصنوعی یا طبیعی زمین وجود دارد که در آن بازیکن بازی استراتژیک از آنها استفاده می کند. قوانین برای بازی پینت بال متفاوت است و شامل تسخیر پرچم، حذف کامل بازیکنان تیم حریف، دفاع یا حمله به یک نقطه خاص و یا منطقه یا گرفتن اشیا مهم پنهان در منطقه بازی است. بسته به نوع بازی، بازی می تواند از چند ثانیه تا ساعت ها و یا حتی روز و روزها در بازی سناریو ادامه پیدا کند. قانون پینت بال در میان کشورها و مناطق مختلف متفاوت است. در بسیاری از مناطق که در آن بازی به طور منظم انجام می شود، بازیکنان به پوشیدن محافظ ماسک ها و قوانین پینت بال ملزم هستند. در سال ۱۹۷۶ در جشن میلاد مسیح، یک معامله گر سهام به نام باب گونسی و نویسنده کتاب چارلز گینز بحث در مورد سفر اخیرش به آفریقا و تجربیات خود را در شکار بوفالو بیان کرد. یکی از داستان های کوتاه ریچارد کونل به نام خطرناک ترین بازی الهام بخش بود که موضوعش عده ای بودند که بازی را می کردند که در آن ، آنها برای همدیگر کمین کرده و باقی را شکار می کردند؛ این بازآفرینی شکار همان تولید بالای آدرنالین به خاطر شکار حیوانات را ایجاد میکند. در سال ۱۹۸۱ در نیوهمپشایر، گروهی از تپانچه ۷۰۰ Nel ( که به طور معمول توسط کشاورزان و دامداران برای نشانه گذاری درختان و دام ها استفاده می شود) برای پرتاب توپ رنگ استفاده می کردند. برای اولین بار ۱۲ نفر در قالب دو تیم در این بازی که سناریوی آن تسخیر پرچم بود شرکت کردند. برنده تمام پرچم های زمین را بدون شلیک یک گلوله برداشت. همان طور که یک علاقه جهانی خواستار یک بازی ساخته شده بطور مداوم است، باب گونسی شرکت ملی بازی را تشکیل و وارد قرارداد با شرکت رنگ نلسون توزیع کننده انحصاری تجهیزات پینت بال شد. پس از آن، آنها مجوز فرانشیز ( حق فروش اسلحه، رنگ و عینک ایمنی در کشورهای دیگر) را برای خود گرفتند۰ در نتیجه انحصار در تجهیزات، آن ها سود بسیاری تنها در شش ماه دریافتند. اولین بازی پینت بال از تپانچه نلسپوت که آن زمان تنها اسلحه موجود بودند، استفاده شد. آن ها از گلوله ۱۲ گرمی که تنها ده عدد خشاب می خورد و باید پس از هر شلیک، گلنگدنش زده می شد استفاده کنند.ماسک پینت بال اختاصی در آن موقع ایجاد نشده بود؛ بنابراین بازیکن ها از عینک مغازه استفاده می کردند و باقی صورتشان را می پوشاندند. اولین گلوله ها مشتقات نفتی بودند و در آب حل نمی شدند. پس از یک روز بازی، مهمانی تارپنتین انجام می شد که در آن بازیکنان کمین می کردند و باقی را البته تنها با یک خشاب محدود شکار می کردند. بین ۱۹۸۱ و ۱۹۸۳ تولید کنندگان رقیب مانند ( پی ام ای) شروع به تولید محصولات رقابتی کردند و در طول آن سالها بود که بازی توسعه پیدا کرد. فناوری پینت بال به تدریج زمانی توسعه یافت که تولید کنندگان یک پمپ جلو به منظور پر کردن آسان تر، اضافه کردند. سپس به جای کارتریج ۱۲ گرمی، مخازن هوای بزرگتری به نام هوای ثابت گذاشتند. این نوآوری ها، به وسیله تغذیه کننده جاذبه زمین و مخزن و یک زانوی ۴۵ درجه ک به صورت فنی از مخزن تغذیه می کرد، استفاده می شد. در سال ۱۹۸۴ پینت بال در خارج از ایالات متحده در کشورهای دیگر به عنوان جنگ کوچک پینت بال در استرالیا و انگلستان پخش شد.

بیشتر بدانید: تاریخچه تفنگ و اسلحه

تجهیزات پینت بال

تجهیزات پینت بال به نوع بازی بستگی دارند. مثلا وودبال، اسپیدبال یا سناریوبال و همینطور میزان پولی که قرار است برای تجهیزات خرج شود. به هر حال، هر بازیکن باید سه وسیله اصلی داشته باشد. رنگ پاش پینت بال که تفنگ پینت بال نیز نامیده می شود، اولیه ترین قطعه بازی است که برای هدف قرار دادن بازیکن تیم حریف توسط توپ های رنگی مورد استفاده قرار می گیرد. یک تفنگ باید دارای یک مخزن باشد که توسط آن از توپ ها تغذیه شود که یا از جاذبه زمین یا توسط نیروی الکتریکی و یا توسط یک کپسول نیتروژن یا دی اکسید کربن برای پیش ران استفاده می کند. دومین وسیله، توپ های رنگی هستند که برای نشان دادن جای هدف استفاده می شود. توپ ها، کپسول های گرد ژلاتینی حاوی پلی اتیلن کلیکون هستند که ماده ای رنگی غیر سمی است و قابل حل شدن در آب است. کیفیت توپ ها به تردی آن ها، ضخامت پوست شان و گردی آنها بستگی دارد. توپ های با کیفیت دارای پوستی نازک و کاملا رد با رنگی درخشان هستند که قابل مخفی شدن نباشند. سومین وسیله، ماسک یا عینک ایمنی است که تمام بازیکنان موظفند در تمام مدتی که در میدان بازی هستند برای حفاظت خود در برابر توپ ها استفاده کنند. ماسک ها به طور کامل از چشم ها، دهان، گوش ها و سوراخ بینی حفاظت می کنند . ماسک های امروزی در مقایسه با ماسک های قدیمی از لحاظ اندازه کوچک ترند.

بیشتر بدانید: مشخصات تفنگ بادی و انواع آن

واژه های پر کاربرد پینت بال

• مارکر: اسلحه پینت بال را مارکر یا نشانه گزار می نامند.
• هاپر یا لودر: مخزن گلوله اسلحه است.
• بانکر: موانع بادی این ورزش را که در مسابقات و به طور کلی استفاده می شود.
• گلوکز: ماسک محافظ که شامل محافظ چشم ( شیشه استاندارد)، محافظ گوش و صورت می باشد.

تعداد نفرات تیم های پینت بال

مسابقات این رشته ورزشی به صورت تیمی و به تعداد ۵ و ۷ نفره برگزار می شود. در مسابقات ۷ نفره حداکثر تا ۷ بازیکن و در مسابقات ۵ نفره حداکثر تا ۵ بازیکن به عنوان بازیکن اصلی داخل زمین می شوند. تیم ها می توانند در مسابقات تا ۸ نفر ذخیره داشته باشند.

نحوه بازی پینت بال

1. زمان بازی ۲۰ دقیقه بوده و تیمی برنده است که بتواند در این مدت بدون اصابت گلوله پرچم تیم مقابل را برداشته و در داخل زمین خود در جایگاه مخصوص قرار دهد. ( مسابقات M هفت) با توجه به سناریوهای پیش بینی شده، مسابقات در شکل های مختلف با نام های cpl و spl برگزار می شود که زمان بازی متغیر بوده و چنانچه تیمی به امتیاز ۴ دست یابد عملا برنده مسابقات خواهد بود و بازی پایان یافته تلقی میشود.
2. برای انجام مسابقات حداقل ۸ داور و یک سر داور باید حضور داشته باشند.
3. پیراهن داورها، مشکی یا راه راه عمودی سفید می باشد.
4. داورها در حین بازی هیچگونه اطلاعاتی در اختیار تیم ها نمی گذارند، مگر در موارد مربوط به ایمنی، اخطارها و اخراج ها.
5. بازیکنان هر تیم سعی می نمایند در زمان تعیین شده با همکاری و پشتیبانی یکدیگر، پرچم تیم حریف را که در زمین مقابل قرار دارد تصاحب کرده و به زمین خود بیاورند و در جای مخصوص قرار دهند و مورد اصابت گلوله قرار نگیرند، چنانچه هر بازیکن در زمان تعیین شده، مورد اصابت گلوله قرار بگیرد از دور بازی حذف و اخراج خواهد شد.
6. برنده مسابقه تیمی است که بتواند در زمان تعیین شده پرچم تیم حریف را از زمین حریف به زمین خودی آورده و در جای ویژه قرار دهد.
7. چنانچه در زمان تعیین شده تیمی نتواند پرچم تیم حریف را تصاحب نماید، تعداد بازیکنان داخل زمین ملاک برنده بودن است.